Αγκύρωση
Αγκύρωση είναι η στήριξη μιας κατασκευής σε ένα υποστήριγμα, φυσικό (δέντρο, βράχο) ή τεχνητό (πάσσαλο). Υπάρχουν διαφόρων τύπων αγκυρώσεις, ανάλογα με το έδαφος, το είδος της κατασκευής και τις δυνάμεις που θα ασκηθούν.
Για την αγκύρωση των κατασκευών ισχύουν οι ακόλουθοι κανόνες:
- Οι πάσσαλοι καρφώνονται στο έδαφος με κλίση 60 μοιρών.
- Το δέσιμο του σχοινιού πάνω στον πάσσαλο πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο έδαφος. Όσο απομακρυνόμαστε από το έδαφος, η δύναμη ενεργεί σαν μοχλός και η αντίσταση του πασσάλου εξασθενεί.
- Όσο πιο μαλακό είναι το έδαφος, τόσο μεγαλύτερος πρέπει να είναι ο πάσσαλος.
- Η απόσταση του πασσάλου από τη βάση της κατασκευής πρέπει να είναι δύο με τρεις φορές μεγαλύτερη από το ύψος πρόσδεσης του εντατήρα. Για έναν εντατήρα που έχει προσδεθεί σε ύψος 3 μέτρων, ο πάσσαλος πρέπει να τοποθετηθεί σε απόσταση 6 ως 9 μέτρων από τη βάση της κατασκευής.
Για την αγκύρωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και ένα φυσικό σταθερό υποστήριγμα, όπως π.χ. ένα μεγάλο βράχο ή ένα δέντρο. Στην περίπτωση αυτή, γυρίζουμε 3 με 4 φορές το σχοινί γύρω από το σταθερό σώμα και δένουμε έναν κρίκο στην άκρη του σχοινιού από τον οποίο αγκυρώνουμε.
Για μεγαλύτερες απαιτήσεις και ειδικές συνθήκες, χρησιμοποιούνται οι παρακάτω ειδικές τεχνικές αγκύρωσης:
- Χρησιμοποιούμε τρεις (3) πασσάλους μπροστά, δύο (2) στη μέση και έναν (1) πίσω («3-2-1»). Η πάνω μεριά κάθε πασσάλου αγκυρώνεται στην κάτω μεριά του επόμενου.
- Σε αμμώδη εδάφη, ανοίγουμε ένα λάκκο και θάβουμε μέσα ένα κούτσουρο, αφήνοντας έξω ένα σχοινί με κρίκο, από τον οποίο αγκυρώνουμε την κατασκευή.
- Σε λασπώδες έδαφος, αγκυρώνουμε σε ένα μεγάλο κούτσουρο, το οποίο συγκρατείται από συστοιχία πασσάλων μπροστά και αν χρειαστεί και πίσω.